رسالت الهی

اوصیاء حق

اوصیاء حق از آدم تا خاتم 

اتصال وصیت از آدم (علیه السلام) و خالی نبودن زمین از حجت تا قیامت
مقاتل بن سلیمان از امام صادق (علیه السلام) روایت می کند که فرمود : رسول خدا (صلوات الله علیهم اجمعین) فرموده است :
من سید النبین هستم و وصی من سید الوصین است و اوصیای او سید اوصیایند. آدم (علیه السلام) از خدای تعالی در خواست کرد که وصی صالحی برای او قرار دهد، خدای تعالی به او وحی فرمود : که من انبیاء را به نبوت گرامی داشتم، سپس خلق خود را اختیار کردم و بهترین آنها را اوصیاء قرار دادم.
آدم (علیه السلام) می گوید : ای پروردگار من ، پس وصی من را بهترین اوصیا قرار بده، خدای تعالی وحی فرمود : که ای آدم به شیث وصیت کن و او همان هبه الله بن آدم است، و آدم به شیث وصیت کرد و شیث به پسرش شبان وصیت نمود که او فرزند منزله حور است که خداوند او را از بهشت فرو فرستاد و او را ترویج شیث نمود و شبان به فرزندش مجلث وصیت کرد و او به محوق و او به غثمیشا و او به اخنوخ که همان ادریس پیامبر باشد وصیت نمود و ادریس به خور و ناخور آن را به نوح تسلیم نمود و نوح به سام به عثام و او به برعیثاثا و او به یافث و او به بره و او به جفیسه و او به عمران و عمران آن را به ابراهیم خلیل الله تسلیم نمود و ابراهیم به فرزندش اسماعیل وصیت کرد و او به اسحاق و او به یعقوب و او به یوسف و او به بثریا و او به شیب و او به موسی بن عمران و او به یوشع بن نون و او به داود و او به سلیمان و او به آصف بن برخیا و او به زکریا و زکریا آن را به عیسی بن مریم تسلیم نمود و عیسی به شمعون بن حمون الصفا وصیت کرد و او به یحیی بن زکریا و او به منذر و او به سلیمه و او به برده، سپس رسول خدا (صلوات الله علیهم اجمعین) فرمود : و برده آن را به من تسلیم نمود و من آن را به تو ای علی، تسلیم خواهم کرد و تو آن را به وصی خود خواهی داد و وصی تو آن را به اوصیای تو که از فرزندانت هستند خواهد سپرد یکی بعد از دیگری تا آنکه برسد به بهترین خلق زمین پس از تو، و محققا امت به تو کافر می شوند و اختلاف شدیدی درباره ی تو خواهند داشت کسی که بر تو ثابت باشد مانند همنشین من است و کسی که از تو کناره گیرد در آتش خواهد بود و آتش جایگاه کافران است.1.
امام رضا (علیه السلام) از پدر بزرگوارشان از رسول خدا (صلوات الله علیهم اجمعین) اجمعین روایت کند که فرمودند : هر که دوست دارد که به دین من متمسک شود و پس از من درکشتی نجات سوار شود باید به علی بن ابی طالب اقتدا کند و دشمنش را دشمن بدارد دوستش را دوست بدارد. که او وصی من و جانشین من بر امتم در حیات و ممات من است، و او امام هر مسلمان و امیر هر مومن پس از من است گفتار او گفتار من و امر او امر من و نهی او نهی من است، و پیرو او پیرو من و یاور او یاور من و فرو گزار او فرو گزار من است. سپس فرمود : هر که پس از من با علی مفارقت کند مرا نخواهد دید و من نیز روز قیامت او را نخواهم دید و هر که با علی مخالفت کند خداوند بهشت را بر او حرام کرده و جایگاه او را در آتش قرار داده است و آن بد جایگاهی است، و کسی که علی را فرو گذارد خداوند او را در روزی که بر وی در آید فرو خواهد گذاشت و هر که علی را نصرت کند خداوند او را در روز قیامت نصرت نماید و حجتش را هنگام باز خواست تلقین وی فرماید، سپس فرمود : حسن و حسین دو امام امت من پس از پدرشان و سید جوانان اهل بهشت هستند، و مادرشان سرور زنان عالم و پدرشان سرور اوصیاء هستند، و از فرزندان حسین نه تن امامند که نهمین آنها قائم از فرزندان من است طاعت آنها طاعت من و معصیت ایشان معصیت من است، از منکرین فضل و ضایع کنند گان حرمت او به خدا شکایت می کنم و خداوند بهترین ولی و ناصر برای عترتم و ائمه امتم می باشد و بهترین منتقم از منکرین ایشان است و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون . 2
عبدالسلام بن صالح از امام رضا (علیه السلام) از پدران بزرگوارش امیر المومنین (علیه السلام) از حضرت رسول(صلوات الله علیهم اجمعین) روایت کرده است که فرمود :
خداوند خالقی بهتر از من و گرامی تر از من، نزد خود خلق نفرموده است، حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
شما برتر هستید یا جبرئیل؟ حضرت(صلوات الله علیهم اجمعین)فرمودند: ای علی (علیه السلام)! خداوند تبارک و تعالی، پیامبران مرسل خود را بر ملائکه مقرب خود برتری داده است و مرا بر تمام انبیاء و مرسلین برتری داده است، و فضیلت، بعد از من برای تو و امامان بعد از تو می باشد. ای علی! همان ملائکه ای که حامل عرش الهی و اطرافیان هستند و همراه حمد خدا به تسبیح او نیز مشغول هستند و برای کسانی که به ولایت ما ـ ای علی ـ ایمان آورده اند استغفار می کنند.3.
اگر ما نبودیم خداوند، نه آدم (علیه السلام) و نه حواء را و نه بهشت و نه جهنم و نه آسمان و نه زمین را خلق نمی کرد، پس چگونه از ملائکه افضل نباشیم؟
و حال آنکه ما پیش از آنان پروردگارمان را شناختیم و او را تسبیح و تقدیس نمود . و به یگانگی او شهادت دادیم، زیرا اولین چیزی که خداوند خلق کرد ارواح ما بود که آنها را به توحید تمجید خویش به نطق آورد و پس از آن ملائکه را خلق فرمود که وقتی ارواح ما را به صورت یک نور واحد دیدند، این مسئله را بسیار بزرگ و عظیم یافتند و ما برای اینکه ملائکه بفهمند که ما مخلوق هستیم و خداوند منزه و برتر از صفات ماست او را تسبیح گفتیم و ملائک نیز به پیروی از تسبیح ما، تسبیح گفته و او را از صفات ما منزه دانستند. و وقتی عظمت و شأن ما را دیدند، به وحدانیت خدا شهادت دادیم تا ملائک بدانند معبودی نیست جز ( الله ) و بدانند که ما فقط بندگان خدا هستیم و خدا نیستیم و نباید به تنهایی و یا به همراه خداوند پرستش شویم و گفتند : « لا اله الا الله » ووقتی بزرگی مقام ما را دیدند، تکبیر گفتیم تا ملائکه بدانند آنچه که ما قدرت و توان داریم از خداست. و وقتی نعمتی را که خدا به ما داده است و بر ما واجب کرده یعنی وجوب اطاعت از ما را دیدند ، گفتیم : الحمدالله تا ملائکه حمد و ستایش را که در واقع، در مقابل نعم الهی، حق خداوند است بر گردن ما دریابند و ملائک نیز گفتند : الحمدالله
پس در واقع به وسیله ما بود که به توحید و تسبیح وتهلیل ( لا اله الا الله ) و تمحید و تمجید الهی هدایت شدند، سپس بعد از آن خداوند تبارک و تعالی آدم را خلق کرد و ما را در صلب او قرار داد.
آنگاه ملائکه را دستور فرمود تا برا ی تعظیم و احترام ما به آدم سجده کنند، و سجده آنان در واقع عبادت خداوند بود، و از طرفی بخاطر وجود ما در صلب آدم، اکرام و احترام و اطاعت از او بود، حال چگونه ما از ملائکه برتر نباشیم ! حال آنکه همه آنان به آدم سجده کردند؟
و آن زمان که به معراج برده شدم، جبرئیل اذان و اقامه گفت و هر بند را دو بار تکرار می کرد، سپس به من گفت: جلو بایست ای محمد (ص) !
گفتم : ای جبرئیل ! آیا از تو جلوتر بایستم ؟ گفت : بله! زیرا خداوند تبارک و تعالی انبیاء اش را بر تمام ملائکه اش برتر داده و خصوصاً تو را به تنهایی برتر داده است، من نیز جلو ایستادم و آنان به من اقتدا کردند، با این حال فخر و تکبر ندارم، و آن گاه که به حجب نور رسیدم، جبرئیل به من گفت : جلوتر برو و خود عقب ایستاد، به او گفتم: ایا در چنین موضع و موقعی مرا رها می کنی؟
جبرئیل گفت : آخرین مرزی که خداوند عزوجل برای من قرار داده اینجاست، اگر از آن عبور کنم، بالهایم بخاطر تعدی از حد و مرزهای پروردگارم آتش خواهد گرفت، در این موقع، نوری، مرا به جلو پرتاب کرد تا به حدی از علومقام که خدا خواست رسیدم، ندائی آمد و مرا خواندند، ندا را پاسخ گفتم و عرض کردم : بله ای پروردگارم! بلند مرتبه ووالا مقام هستی! دوباره ندا آمد : ای محمد! تو بنده من ومن رب تو هستم، پس مرا بپرست، و بر من توکل کن، تو نور من در بین بندگانم ،فرستاده من بسوی خلقم، حجت من بر مخلوقاتم هستی، برای تو و پیروانت بهشتم را خلق کرده ام، برای مخالفین تو اتشم را خلق کرده ام، برای اوصیای تو کرامت و احترامم را واجب نموده ام، و برای شیعیان ایشان ثوابم را واجب کرده ام.
گفتم : پروردگارا : اوصیاء من چه کسانی هستند؟ ندائی آمد که ای محمد ! نام اوصیای تو بر پایه عرشم نوشته شده است، من در حضور پروردگارم جل جلاله به پایه عرش نظر کردم، دوازده نور دیدم که در هر نور، سطری سبز رنگ بود و بر آن سطر نام یکی از اوصیایم، اولین آنان علی بن ابیطالب آخرین آنان مهدی اقم بودند.
گفتم پروردگارا! اینها بعد از من اوصیاء من هستند؟ ندا آمد که ای محمد! اینان اوصیاء ، دوستان، برگزیدگان و محبهای من بعد از تو در بین مخلوقاتم هستند، آنها اوصیاء و جانشینان تو و بهترین خلق من بعد از تو هستند.
 
 
پی نوشت:
1- شیخ صدوق ـ ج1/باب/22/ص 401،403
2- کمال الدین شیخ صدوقـ ج/1/ص 489،490/ باب 24
3- اشاره است به آیه 7/ سوره ی مومنون